Ode aan de Liemers

Een Achterhoeker zei eens tegen mij dat hij ons winterse rivierenland maar kil en naargeestig vond. En op dat moment had hij gelijk. Je zag de regenvlagen van de verte al aan komen, opgezweept door een koude, harde wind. We reden over de Berghoofdseweg waar dode wilgen met lugubere zwarte vingers oprezen uit wild schuimende golven grijs water. Inderdaad, dit is niet echt lollig. 

Dan lijkt me het Hengelse Zand wel wat vriendelijker. Alleen dat zand zelf al…. 
Natte klei is spekglad en als je niet oppast glij je onderuit. Of het kleeft in zware klonters aan je klompen zodat lopen bijna onmogelijk is. Dan de laarzen maar aan, toch? Nee! Iedereen van ons kent het gevoel; laarzen die worden vastgezogen in de klei terwijl jij zelf een meter verder op je snufferd belandt.
Zulke dingen doet zand niet.

Het Achterhoekse Zand ligt hoog en droog terwijl wij mensen in de Liemers altijd al leefden met water en alle zegeningen en dreigingen die het brengt. Eeuwenlang vormde het een belangrijke en veilige transportweg, bracht het voedsel in de vorm van vis, gevogelte en liet het na elke overstroming een laagje vruchtbare klei achter…. 
Maar het brak ook door onze dijken en verdronk hele dorpen met mens, dier, gewas en huizen. Alles in een veeg weg. 
Zulke dingen gebeuren op Het Zand niet.

Toch;  wat kan er mooier zijn dan de wolken die kastelen bouwen in onze weidse lucht?
Wat is er beter dan fietsen over slingerende dijken met bloemrijke bermen waar zwaluwen je op grijpafstand om de oren vliegen?
Wat is er lieflijker dan een verstilde waaij met glashelder groen water waarin zilverkleurige wilgen zich stilletjes spiegelen?”
Maar dat is in de zomer vindt de Achterhoeker.Dat is waar en even snoert me dat de mond. Totdat ik het voor me zie; de Liemers in een echte winter… als al ons water is verstijfd tot een gladde baan. We zonder moeite rondzwieren en glijden met de kou bijtend in de wangen. En daarna de ongedwongen gezelligheid bij het delen van een beker hete chocolademelk. “Joa, joa” zegt de Achterhoeker en doet er dan het zwijgen toe…